38 weken

Hallo allemaal,

Word het weer al een beetje beter daar in Nederland? Hier alles nog onder controle hoor. De maand April is alweer bijna aan z’n eind en dan zit ik hier volgende week alweer 9 maanden! Ook is er niet veel tijd meer over dan, maar er komen nog allemaal leuke dingen aan. J Het is zondag ochtend en omdat er vandaag niet veel op de planning staat kan ik weer even een reisverslag schrijven.

Vorige week vrijdag hadden mijn klasgenootjes weer een leuk feestje georganiseerd om geld in te zamelen voor hun ‘’formatura’’ slagingsfeestje. Helaas kan ik er niet bij zijn als ze slagen want dat zal eind dit jaar plaatsvinden. Het was in de buurt Caiçara waar Cécile toevallig woont en die avond bleef ik dan ook bij haar slapen, wel zo makkelijk. De volgende dag had Violette (België) haar presentatie over België op haar rotary club. Ze had ons uitgenodigd en het was erg leuk. De rotary club van Violette stuurt in Augustus 3 studenten op exchange en één van de studenten die ze zullen ontvangen is een Nederlandse. Ik heb haar gastouders al mogen ontmoeten en haar gastzusje gaat aankomend jaar naar Frankrijk toe. Stiekem wel een beetje jaloers op alle studenten die hun hele jaar nog voor hun hebben liggen.

Die middag werd ik gebeld door mijn 1e gastgezin of ik meewilde naar hun tweede huis buiten de stad (als het goed is heb ik daar in eerdere verhalen al iets over verteld), nou dat wilde ik natuurlijk wel. Die avond samen met mijn (gast)ouders, Paula, Luiza en oma het spelletje Uno gespeeld. We hebben heel veel gelachen en uiteindelijk verloor m’n (gast)moeder helaas. Met hun voelt het alsof ik ze al jaren lang ken en echt een deel van de familie ben, daarom is het voor mij bijna raar om ze mijn gastfamilie te noemen. Nog zo iets moois aan exchange.. dat je weet als je straks terug komt naar je eigen land altijd nog een andere familie aan de andere kant van de wereld zal hebben. Net als nu eigenlijk! Die gedachte is geweldig.

De volgende dag (zondag) reden we rond een uur of 7 ’s avonds weer naar huis. Maandag was een vrije dag voor de Brazilianen en dus reden genoeg om op pad te gaan. Mijn gastgezin nu heeft familie in Pará de Minas wonen, niet ver van BH vandaan. We reden ’s middags na de lunch heen en nadat we op visite waren geweest bij de opa en tante van mijn gastmoeder was het ’s avonds weer tijd om naar huis te gaan. Op de terug weg begonnen we liedjes te zingen voor Fernando mijn kleine gastbroertje, maar eenmaal begonnen mochten we niet meer stoppen. Thuis aangekomen was iedereen moe van het zingen, maaaar.. De volgende dag mochten we ook weer heerlijk uitslapen, opnieuw een vrije dag. Dit leven hier begint wel echt heel zwaar te worden, dat merken jullie vast wel. We gingen uiteten bij de Italiaan en ’s avonds was er weer een voetbalwedstrijd van Cruzeiro tegen een team uit Colombia in de Libertadores cup. Dat is ongeveer hetzelfde als de Champions league in Europa werd mij uitgelegd.

Woensdag had ik dan mijn instroomtoets voor de opleiding Life Sciences en Chemistry op de Hogeschool van INHOLLAND. Ik ben ontzettend blij dat ik de kans heb gekregen om de toets hier in Brazilië te kunnen maken. De uitslag is nog niet bekend, maar als het goed is krijg het allemaal zo snel mogelijk te horen en dan laat ik het natuurlijk weten.

Donderdag was het dan toch echt tijd om weer naar school te gaan. ’s Middags naar de nieuwe film ‘’The Avengers’’ en daarna gelijk door naar de rotary meeting. Cécile had namelijk haar presentatie over België. De avonden van de presentaties zijn altijd het leukste, er komen veel mensen op af en natuurlijk is het op zo’n avond allemaal net iets officiëler.

Gisteren hadden de outbounds (diegenen die op exchange gaan in Augustus) hun eerste oriëntatie. Samen met mijn gastmoeder die in de exchange commissie zit was ik heen gegaan. Dat doet je toch wel aan jezelf denken toen ik er zo bij zat vorig jaar en kijk hoe snel de tijd gevlogen is. Ze moesten van alles doen en kregen vele presentaties ook Martin (Mexico) en ik moesten even vertellen waar we vandaan kwamen en wat onze ervaringen zijn. Na afloop werd ik aangesproken in het Nederlands nog wel, dat was even schrikken. Wat bleek, een Nederlands stel die nu alweer sinds lange tijd in Brazilië woont hadden een dochter die aankomend jaar op exchange gaat. Hier in Brazilië wonen ze in het plaatsje Unaï vlakbij de hoofdstad Brasília, waar dus een hele Nederlandse gemeenschap blijkt te zitten. Nooit geweten..

Aankomend weekend ga ik met m’n gastgezin naar Tiradentes en er staat nog veel meer op de planning in Mei. Nog 8 weken te gaan, oftewel 55 dagen. Ik kan me nog niet voorstellen hoe straks weer thuis zal zijn daarom denk ik er ook nog maar niet te veel aan. We gaan nog even genieten hier. Ik hoop dat het weer langzamerhand een beetje beter word daar in Nederland en dan laat ik binnenkort weer van me horen!

Beijos

Groetjes

Eline de Waard